Netwerken als ‘werk in uitvoering’

Samenwerken in netwerken wordt steeds vaker gezien als dé oplossing voor complexe vraagstukken in de zorg. Maar die samenwerking verloopt zelden vlekkeloos. Dr. Oemar van der Woerd en Frank Beemer laten in deze bijdrage zien dat netwerken geen kant-en-klaar object zijn dat je even kunt ontwerpen en vervolgens probleemloos functioneert. Integendeel: netwerken zijn continu ‘werk in uitvoering’, met terugkerende dynamieken waar professionals, bestuurders en beleidsmakers voortdurend mee worstelen.

De kern: integratie leidt tot nieuwe fragmentatie

De paradox van netwerken is dat elke poging tot integratie onvermijdelijk nieuwe fragmentatie creëert. Een zorg- en veiligheidshuis integreert bijvoorbeeld politie, zorg en hulpverlening voor veelplegers, maar vormt tegelijk een nieuw afgebakend netwerk dat weer grenzen trekt. Wie integreert voor de ene groep, fragmenteert voor een andere.

3 terugkerende dynamieken in netwerken:

De 'hovaardij' van netwerken
De ongrijpbaarheid van netwerken
De weerbaarheid van netwerken

Een andere blik op netwerken

Een genuanceerder perspectief, in plaats van netwerken te benaderen als objecten die je kunt structureren met modellen en stappenplannen. Netwerken vragen om constant navigeren tussen spanningen.Om moed om conflicten te benoemen. En om het vermogen om regelmatig te reflecteren op wat het netwerk eigenlijk wil bereiken en of dat nog lukt.